Para nós, que levamos en activo 55 aniños como colleiteiros no Ribeiro, a denominación de orixe máis senlleira de Galicia, é un pracer celebrar as Letras Galegas cada día con todos vós. E facémolo con gusto, “porque me sae de dentro, alá do fondo” que decía Celso Emilio Ferreiro, usando con normalidade o noso idioma e presumindo del alá por donde vamos! 😉
Homenaxeado 2014
Naceu na parroquia de Os Vilares no 1914 e desde aquela viviu ligado a esta paisaxe e contorno a carón da Serra de Montouto onde vai fenecendo a Terra Cha. Finou en Lugo o 2 de outubro de 1990
Ós 17 anos ingresou no Seminario de Mondoñedo e cando saíu en 1936, exerceu de profesor de Ensinanza Media en Vilagarcía de Arousa (Pontevedra). En 1948, tras licenciarse en Filosofía e Letras, trasladouse a Madrid, onde alternou a docencia coa traducción no Ministerio da Gobernación. Tamén traballou no Instituto de Cultura Hispánica e no Consello Superior Científico.
Obra
Díaz Castro publicou os seus primeiros versos “Lembranzas e sospiros” ós dezasete anos en El Progreso Villalbés o 6 de agosto de 1931. Logo saíron “Baix’o o calor”, “Lá vou, amor”,” As formigas”, “Era un contiño de fadas”, e posteriormente escribiu dous cadernos de poesía, tamén en galego, “Follas verdes” en 1934 e “Follas ô aire”. Tamén publicou poemas en “Vallibria”, “Mundo de Ahora” e “Perla del Calvario”. Foi premiado nos Xogos Florais de Betanzos do 46, polos tres sonetos “Nascida d’un soño”. Con todo, Díaz Castro está considerado autor dunha soa obra, o poemario “Nimbos”, editado por Galaxia en 1961, que tivo moita influencia nos poetas posteriores pola súa perfección, pola preocupación por Galicia e polos problemas básicos do ser humano, a vida, a morte e o tempo.
A Despensa 